Γῆ Θεὸς

Άρθρα γνώμης,του ΣΑΡΑΝΤΟΥ ΚΑΡΓΑΚΟΥ

H Ἐλλάς εἶναι μιά χὼρα μέ ἀπεριὸριστες καὶ ἀπὸ παλιὰ προσδιορισμὲνες πηγὲς πλούτου. Δὲν θὰ ἀναφερθῶ στὸν ὀρυκτὸ πλοῦτο ποὺ κὰποιοι –τώρα τὸ θυμὴθηκαν– προβάλλουν σάν πανὰκεια τῆς οἰκονομικῆς μας καχεξίας. Θὰ ξεκινήσω ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ξεκινᾶ ἡ πρὼτη οἰκονομικὴ συγγραφὴ τῆς ἱστορίας κι ἐννοῶ τὸν περὶφημο «Οἰκονομικὸ» τοῦ Ξενοφῶντος, χωρὶς βὲβαια νὰ παραβλέπω ὅτι τὰ «Ἔργα καὶ ἡμέραι» τοῦ Ἡσιόδου εἶναι μία πραγματικὴ ἀγροτικὴ «ἐγκυκλοπαιδεὶα».

Κατὰ τὸν Ξενοφῶντα πρὼτη πηγὴ πλούτου μιᾶς χώρας εἶναι ἡ γεωργία. «Γῆ Θεὸς», ἔγραψε. Κατὰ πόσο ἀφιερωθήκαμε στὴ λατρεία αὐτοῦ τοῦ Θεοῦ; Κατὰ πόσο ἐπιστημονικοποήσαμε τὴ γεωργία μας στὴν πράξη καὶ ὄχι στὴ θεωρία; Εἰσάγουμε ἀγροτικὰ προϊόντα (π.χ. σκόρδα) ἀπὸ τὴν Κίνα. Οἱ γάμοι, τὰ βαφτίσια μας, οἱ κηδεῖες μας γίνονται κατὰ μεγάλο ποσοστὸ μὲ ὁλλανδικὰ ἄνθη. Ἔχει καλύτερες ἐδαφολογικὲς καὶ κλιματολογικές συνθῆκες ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα ἡ Ὁλλανδία; Ὄχι. Ἔχει ἁπλῶς ἐπιστημονικὴ ἀνθοκομία καὶ κάθε χρόνο προσφέρει καινούργια ποικιλία ἀνθέων. Τοῦτο ὀφείλουμε νὰ πράξουμε κι ἐμεῖς. Πρέπει νὰ ἀναβαθμιστεῖ τὸ ὑπουργεῖο Γεωργίας καὶ νὰ κὰνουμε ἀρχὴ τῆς ἀγροτικῆς μας πολιτικῆς αὐτὸ ποὺ γρὰφει στὸ Ε’ κεφάλαιο τοῦ «Οἰκονομικοῦ» 

ὁ Ξενοφῶν: «Τὴν γεωργίαν τῶν ἄλλων τεχνῶν μητέρα καὶ τροφὸν εἶναι» (Ε, 17). Καὶ συμπληρώνει: Διότι, ἄν ἡ γεωργία πηγαίνει καλὰ, τὸτε πηγαὶνουν καλὰ καὶ οἱ ἄλλες τὲχνες. Ἀντίθετα, ὅπου ἡ γῆ κατ’ ἀνάγκην μένει χὲρσα, ἐκεῖ σχεδὸν σβήνουν καἰ οἱ ἄλλες τὲχνες, στεργιανὲς και θαλἀσσιες. 

Σήμερα, δυστυχῶς, τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἑλληνικῆς γῆς μὲνει χὲρσο, εἴτε λὸγω ἀστυφιλίας, εἴτε λὸγω φυγῆς τῶν ἀγροτῶν στὸ ἐξωτερικὸ, εἴτε λὸγω τῆς ἐγκαταλεὶψεως (μᾶλλον ἀπαγορεύσεως) παραδοσιακῶν καλλιεργειῶν (π.χ. καπνὸς), εἴτε λόγω τῆς ὑπαλληλομανίας καὶ καρεκλομανίας. Ὡστόσο, λόγω τῆς ραγδαίας αὐξήσεως τοῦ πληθυσμοῦ τῆς γῆς, μελλοντικὰ τὰ πιὸ πολύτιμα ἀγαθὰ θὰ εἶναι τὰ βασικὰ εἴδη διατροφῆς.

Ἐντὸς τῶν προσεχῶν ἐτῶν θὰ ξεσπάσει τὸ τσουνάμι τῆς παγκόσμιας πείνας, ποὺ θὰ σαρώσει τὸν πλανήτη ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρου. Ἄς εἴμαστε προετοιμασμένοι γιὰ νὰ ἐπωφεληθοῦμε οἰκονομικὰ καὶ γιὰ νὰ συμπεριφερθοῦμε ἀνθρωπιστικὰ. Δὲν ἔχω καμμιὰ ἐμπιστοσύνη στοὺς οἰκονομικοὺς φωστῆρες ποὺ ταλὰνισαν καὶ ταλανίζουν τὴ χὼρα μας. Σ’ αὐτοὺς, ἄν τοὺς ἐκχωρηθεῖ πρὸς ἀξιοποίηση ἡ Σαχάρα, εἶμαι σίγουρος ὅτι σὲ διάστημα 6 μηνῶν θὰ ἔχει ἔλλειψη ἀπό... ἄμμο! Γι’ αὐτὸ θὰ καταφύγω στὴν πρόταση ποὺ διατύπωσε ὁ Γεὼργιος Γεμιστὸς ἤ Πλήθων: κανένα κομμάτι γῆς ἀκαλλιὲργητο. 

Ἐκτάσεις γῆς ποὺ μὲνουν ἀκαλλιὲργητες ἐπὶ μὶα 5ετία νὰ δίνονται πρὸς καλλιέργεια σὲ ὅσους ἐπιθυμοῦν νὰ γίνουν καλλιεργητὲς, χωρὶς ὅμως νὰ τοὺς δίνονται καὶ τίτλοι ἰδιοκτησίας. Βέβαια ἡ παραχώρηση πρέπει νὰ γίνεται γιὰ ἔνα εὔλογο πρὸς κερδοφορία χρονικὸ διὰστημα. Ἔτσι ἡ ἑλληνικὴ γῆ θὰ ξανακαρπὶσει τὸ ἀγροτικὸ νοικοκυριὸ θὰ ξαναζὴσει καὶ ἡ Ἑλλὰς θὰ γίνει αὐτὰρκης στὸν πιὸ εὐαίσθητο τομὲα τῆς ζωῆς: τὰ τρὸφιμα. Εἶναι ντροπὴ μὲ τὲτοια γῆ, ποὺ μᾶς δὶνει τὰ πὰντα, νὰ λέμε πὼς πεινᾶμε.

Ἁπλῶς, ἡ γῆ πεινὰει γιὰ δουλειὰ. Διότι καὶ ἡ γῆ ἔχει στομάχι ποὺ τροφὴ της εἶναι ὁ μόχθος τοῦ ἐργάτη.

Πηγή: www.manivoice.gr