Ο Δημήτρης Μπουραντάς, καθηγητής Μάνατζμεντ και Ανθρωπίνων Πόρων στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και Πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών, σε μία παρουσίασή του στο Μέγαρο Μουσικής (11-1-2012) με θέμα «Το Έλλειμμα Ηγεσίας» θέλησε να αποσαφηνίσει στο μυαλό μας τις έννοιες Ηγέτης και Ηγεμόνας, ώστε να συνειδητοποιήσουμε ότι οι ηγεμόνες κατέστρεψαν την πατρίδα μας, ενώ οι ηγέτες μπορούν να την ξαναχτίσουν. Τόνισε πως εμείς οι πολίτες έχουμε μεγάλη ευθύνη για την ανάδειξη των ηγετών στη θέση των ηγεμόνων και προχώρησε στην διασάφηση των δύο εννοιών, ώστε να κρίνουμε μόνοι μας αν εκείνος έχει δίκιο, όταν υποστηρίζει ότι φθάσαμε στην χρεωκοπία, γιατί έχουμε έλλειμμα ηγετών και περίσσευμα ηγεμόνων.Εξηγεί, λοιπόν, ο Καθηγητής ως εξής: ΗΓΕΤΗΣ: Στηρίζεται στον Αριστοτέλη!
ΗΓΕΜΟΝΑΣ: Στηρίζεται στον Μακιαβέλι!
ΗΓΕΤΗΣ: Έχει ως νόημα ζωής να υπηρετεί το κοινό καλό ΗΓΕΜΟΝΑΣ: Έχει ως νόημα ζωής το ατομικό καλό και το καλό των όσων τον υπηρετούν ΗΓΕΤΗΣ: Αναδεικνύεται λόγω της συνεισφοράς στο κοινό καλό και της επίτευξης αποτελεσμάτων στη βάση των θεμελιωδών αξιών!
ΗΓΕΜΟΝΑΣ: Αναδεικνύεται μέσω μακιαβελικών τακτικών αναρρίχησης στην εξουσία, π.χ. διαπλοκή, δημαγωγία, λαϊκισμός, κληρονομικότητα, οικονομική δύναμη, μάρκετινγκ, Μ.Μ.Ε.
Μαρία Ταστσόγλου
koinoniaaxion.wordpress.com
Δημήτρης Μπουραντάς: Μια άποψη για την επιτυχημένη ζωή και ένα ερώτημα
Από την αρχή θέλω να διαφωνήσω με την έννοια της επιτυχίας που μας έχει επιβάλει το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε. Επιτυχημένη προσωπική και επαγγελματική ζωή δεν σημαίνει πλούτη, φήμη, δόξα και εξουσία. Ο Σοπενχάουερ υποστήριξε ότι όλα αυτά είναι όπως το νερό της θάλασσας. Όσο περισσότερο πίνεις τόσο περισσότερο διψάς.
Η ζωή που αξίζει να ζήσουμε είναι αυτή που εμείς θέλουμε να ζήσουμε, ώστε όταν φτάσουμε στο τέλος να μην αισθανόμαστε μια πίκρα ανεκπλήρωτων ονείρων και ότι ζήσαμε μια αβίωτη ζωή. Από τη στιγμή που εξασφαλίζουμε μια αξιοπρεπή διαβίωση, δηλαδή την ικανοποίηση των βασικών μας αναγκών –όπως τροφή, στέγη, υγεία, ένδυση κλπ.– η ευημερία, η ευδαιμονία και η ευτυχία δεν εξαρτώνται από την απόκτηση και κατανάλωση υλικών αγαθών. Η «καλή ζωή» μας (σύμφωνα με τη φιλοσοφική έννοια) σημαίνει ψυχική ηρεμία και γαλήνη, χαρά, δημιουργία, περιπέτεια, παιχνίδι, άθληση, πνευματικότητα· πάνω απ’ όλα σημαίνει αυτοσεβασμό, αυτοεκτίμηση και αγάπη του εαυτού μας, την αποδοχή του ως άνθρωπο με τα θετικά και τα αρνητικά του, καθώς και την αποδοχή των όσων έχουμε πράξει ή ζήσει στο παρελθόν.
Η «καλή ζωή» πηγάζει επίσης από τις σχέσεις μας με τους άλλους, όπως η δυνατότητα να δίνουμε και να παίρνουμε αγάπη, τρυφερότητα, έρωτα, στοργή, συμπάθεια, συμπόνια, χαρά, συντροφιά, γνήσια και βαθιά φιλία, γενναιοδωρία, συνεργασία, υποστήριξη, εκτίμηση, αναγνώριση και ευγνωμοσύνη.
«Καλή ζωή» σημαίνει να ζούμε με όνειρα, σκοπό και στόχους που μας συνεπαίρνουν, δίνουν νόημα στην καθημερινότητά μας και την ευκαιρία να ταξιδέψουμε σε γοητευτικές και απολαυστικές διαδρομές για να τα φτάσουμε. «Καλή ζωή» σημαίνει ακόμη ανεξαρτησία, αυτονομία και ελευθερία από προσταγές, επιταγές, επιθυμίες, πιστεύω, φόβους και απαιτήσεις των άλλων, που μας εμποδίζουν να είμαστε ξεχωριστοί, μοναδικοί, δηλαδή να είμαστε ο εαυτός μας και να αξιολογούμε με βάση τις δικές μας αξίες και τα στάνταρντ. «Καλή ζωή» σημαίνει συνεχή προσωπική καλλιέργεια, ανάπτυξη του πνεύματός μας, των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων μας, να δημιουργούμε, να αξιοποιούμε ευκαιρίες, να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά τις προκλήσεις, τα προβλήματα, τις δύσκολες καταστάσεις, τις αβεβαιότητες και τις απειλές του περιβάλλοντος και της ζωής μας.
Καλή και «επιτυχημένη» ζωή, τέλος, σημαίνει να ζούμε με πάθος (όχι πάθη) και με έρωτα για τη ζωή.
Το ερώτημα είναι: Πως και με ποια εφόδια μπορούμε να έχουμε επιτυχημένη ζωή στο κόσμο που ζούμε;
Δημήτρης Μπουραντάς, καθηγητής, συγγραφέας και επικεφαλής του κόμματος “κοινωνία αξιών”.
Οι ηγέτες των υγιών επιχειρήσεων να αναλάβουν τις πολιτικές τους ευθύνες!
Πράγματι, η επιχείρηση αναδεικνύεται πλέον στον πιο σημαντικό θεσμό, αφού η Εκκλησία, το κράτος, τα συνδικάτα, ακόμη και τα σχολεία και η οικογένεια παρακμάζουν. Τη ζωή μας ως εργαζόμενους και καταναλωτές την προσδιορίζουν οι επιχειρήσεις. Ακόμη και οι προσωπικές σχέσεις και οι φιλίες μας αναπτύσσονται με τους συναδέλφους στα πλαίσια των επιχειρήσεων. Αν αυτό η επιχείρηση δεν το συνειδητοποιήσει, θα παρακμάσει όπως και οι υπόλοιποι θεσμοί. Οι επιχειρήσεις σήμερα πρέπει να κατανοήσουν ότι ο λόγος ύπαρξής τους δεν είναι να καρπώνονται αξία (κέρδη), αλλά να δημιουργούν αξία για όλες τις ομάδες ενδιαφερομένων και την κοινωνία γενικότερα. Δεν υπονοώ τη μόδα της κοινωνικής εταιρικής ευθύνης, αλλά τον επαναπροσδιορισμό του λόγου ύπαρξης της επιχείρησης. Πρέπει να μετασχηματιστεί από κερδοσκοπική (value appropriator) σε δημιουργό αξίας (value creator)».
Πιστεύω ότι σ’ αυτές τις δύσκολες μέρες που περνάμε, και δυστυχώς θα ‘ρθουν δυσκολότερες, σ’ αυτό το αδιέξοδο ή σ’ αυτό το σκοτεινό ουρανό που δεν υπάρχει ούτε μια ακτίδα αισιοδοξίας, θα πρέπει οι ηγέτες, και όχι οι ηγεμόνες, αυτών των υγιών επιχειρήσεων να αναλάβουν και τις πολιτικές τους ευθύνες.
Δημήτρης Μπουραντάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου